Voetjevrijen onder het bureau

Als men hoort dat Terry en ik samenwerken, is vaak de eerste vraag die wordt gesteld “hebben jullie elkaar dan nog wel iets te vertellen na het werk?”. Daar kunnen we gelukkig volmondig “ja” op antwoorden.

Terry en ik elkaar leerden elkaar in 2001 kennen bij een Rotterdams makelaarskantoor. In eerste instantie vonden we elkaar helemaal niet interessant. Ik vond Terry een groentje en hij vond mij een (te) strenge tante. Omdat we dezelfde humor deelden en vooral dezelfde passie voor het vak, trokken we toch al snel naar elkaar toe. Na een jaar of 4 als collega’s te hebben samengewerkt en elkaar goed te hebben geobserveerd, begonnen we elkaar meer dan leuk te vinden en werden we een stel.  

We besloten elk ergens anders te gaan werken. Terry in Brielle, ik in Hoogvliet. Elke avond na het werk werden alle ervaringen uitgewisseld, we konden maar niet stoppen met praten over ons geweldige vak.

Als je ergens zo gepassioneerd over bent, moet je dat verder ontwikkelen. Van onze wederzijdse ouders (die zelf ondernemers waren en ook met veel plezier samenwerkten) hebben we allebei een ondernemersgeest geërfd.  In 2008 was het moment daar dat we De 3 Linden oprichtten.

En hoe gaat dat dan, samenwerken terwijl je allebei je eigen en totaal van elkaar verschillende manier van werken hebt en vooral wilt dat alles op jouw manier wordt uitgevoerd? Dan zorg je dat je allebei je specialisme hebt en je je niet met elkaars zaken bemoeit. Terry is verantwoordelijk voor het bedrijfsmatig onroerend goed, taxaties en de boekhouding en ik voor de woningportefeuille, marketing en het kantoormanagement. Een prima verdeling die heel goed werkt. En één regel hanteren we heel streng: overdag zijn we collega’s en geen echtgenoten. Dus niet voetjevrijen onder het bureau, maar een professionele werkhouding met af en toe een knipoog.

Juist door deze verdeling hebben we elkaar heel veel te vertellen na werktijd. Sterker nog; het komt geregeld voor dat we elkaar tijdens de maaltijd eindelijk weer eens zien en spreken, want onder werktijd lukt dat vaak niet. En dan zijn we weer echtgenoten, dus voetjevrijen onder de eettafel mag.

MKF/7-1-19